Motylica
Motylica, zwana też schistosatozą, o czym powinni wiedzieć turyści wybierający się nie tylko do Tunezji, ale i innych krajów afrykańskich, występuje w dolinach rzek i oazach w południowym Maroku. Pasożyt motylicy i roznoszący go mikroskopijny ślimak żyją głównie w ciepłej, stojącej wodzie. Wody takiej nie tylko nie wolno pić, ale także się w niej kąpać, myć, wiosłować, a nawet dotykać. Mikroorganizmy dostają się do wnętrza ciała przez skórę, po czym zamieszkują i rozmnażają się w naczyniach krwionośnych brzucha, miednicy, a czasem płuc i wątroby. Choroba jest bolesna, zaś stan chorego stopniowo pogarsza się, w miarę jak pasożyty składają kolejne jajeczka.
Podstawowym objawem jest pojawienie się krwi w moczu lub niekiedy w kale. Chory czuje się osłabiony, traci apetyt, poci się w nocy, a po południu gorączkuje. Symptomy te pojawiają się 1-4 tygodni od momentu zarażenia. Choroba jest uleczalna, należy tylko jak najszybciej skontaktować się ze specjalistą od chorób tropikalnych.
Wścieklizna
Do zarażenia tą chorobą wystarczy jakiekolwiek ukąszenie, zadrapanie, a nawet polizanie przez chore zwierzę. Wścieklizna atakuje centralny system nerwowy i jeśli w ciągu kilku dni nie podejmie się leczenia, prowadzi do zgonu. Zwierzę zarażone wścieklizną jest nienaturalnie dzikie lub przeciwnie traci instynktowny lęk przed człowiekiem, nie potrafi przyjmować pokarmu, kąsa na oślep i toczy z pyska pianę. W razie pogryzienia przez jakiekolwiek zwierzę, lepiej przyjąć, że jest ono chore. Lekceważenie może kosztować życie. Natychmiast należy skontaktować się z lekarzem i rozpocząć przyjmowanie serii zastrzyków powstrzymujących rozwój choroby.
Tężec
Skuteczną ochronę przed tą śmiertelnie niebezpieczną chorobą zapewnia wcześniejsze szczepienie. Tężcem można się zarazić w wyniku skaleczenia zardzewiałym lub brudnym przedmiotem, ukąszenia przez zwierzę lub w przypadku zabrudzenia rany. Wszelkie skaleczenia należy zresztą dokładnie oczyścić, nawet jeśli było się wcześniej szczepionym.
Robaki
Pasożyty występują na brudnych warzywach i w niedogotowanym mięsie, można też zarazić się nimi przez skórę, chodząc na bosaka. Objawy pojawiają się czasem dość późno. Choroba ta nie jest szczególnie niebezpieczna, ale nie leczona prowadzi do poważnych kłopotów zdrowotnych. Do stwierdzenia obecności pasożytów w organizmie niezbędne jest badanie kału; lekarstwa są dostępne w aptekach bez recepty.
Choroby roznoszone drogą płciową
Chorobami tymi można się zarazić podczas kontaktów seksualnych z chorym partnerem. Jedynym stuprocentowym zabezpieczeniem jest całkowita wstrzemięźliwość płciowa, bardzo skuteczne są jednakże również prezerwatywy. Najczęściej spotykane choroby roznoszone drogą płciową to kiła (syfilis) i rzeżączka (gonorhoea), które objawiają się bólami, swędzeniem lub wysypką wokół genitaliów oraz wysiękami z cewki moczowej i bólami przy oddawaniu moczu. U kobiet symptomy te są często mato lub wręcz zupełnie niewidoczne. Objawy kiły po pewnym czasie same ustępują, ale choroba przechodzi w okres utajony i powraca w znacznie poważniejszej formie po kilku latach. W leczeniu kiły i rzeżączki stosuje się antybiotyki.
Uleczalne są także liczne inne choroby weneryczne. Wyjątkiem jest opryszczka (liszaj) narządów płciowych oraz AIDS. Najskuteczniejszym środkiem zapobiegawczym są prezerwatywy.
AIDS
Wirus HIV po wniknięciu do organizmu wywołuje często chorobę AIDS (Zespół Nabytego Braku Odporności). Jest ona poważnym problemem w wielu krajach świata. Zarazić można się praktycznie tylko krwią, produktami krwi lub innymi płynami ustrojowymi. W wielu krajach rozwijających się wirus rozprzestrzenia się głównie drogą kontaktów heteroseksualnych – inaczej niż w krajach rozwiniętych, gdzie przede wszystkim występuje wśród homo- i biseksualistów oraz narkomanów używających brudnych igieł. Oprócz całkowitej abstynencji najskuteczniejszym środkiem zapobiegawczym są prezerwatywy, a jeżeli zachodzi konieczność przyjęcia zastrzyku – sterylna, zakupiona osobiście strzykawka. Obecność wirusa HIV u zwykłej, zdrowo wyglądającej osoby stwierdzić można tylko poprzez badanie krwi.
Równie niebezpieczne są brudne igły przy szczepieniach, akupunkturze i tatuażach. Nie znaczy to jednak, że ze strachu przed zarażeniem wirusem HI V należy rezygnować z zastrzyków jako formy leczenia innych niebezpiecznych chorób. Ryzyko infekcji istnieje, ale jest bardzo małe.