NOCLEGI

Tunezja jest dobrze przygotowana do goszczenia turystów – oferuje szeroką gamę możliwości noclegowych, począwszy od najskromniejszych aż po pięciogwiazdkowe luksusowe hotele. Te ostatnie to odizolowane od miejscowej społeczności ośrodki zaspokajające potrzeby wyłącznie turystów, którzy chcą jedynie przyjemnie spędzić czas na plaży i nie mają ochoty na spotkanie z miejscową kulturą.

Kemping – Najniższy szczebel w skali miejsc noclegowych zajmują oficjalne kempingi. Większość z nich ma tylko najprostsze wyposażenie, a cena za nocleg wynosi około 2 D.T. od osoby.

Za zgodą miejscowych władz lub właściciela można rozbić namiot na terenach publicznych, np. w parku, lub prywatnych. Nie zanotowano żadnych kłopotów z uzyskaniem zgody na biwak.

Na wybrzeżu w północnej Tunezji, w Raf Raf i Ghar el-Melh, tolerowane jest sypianie na plażach. To samo dotyczy bardziej oddalonych plaż północnych, ale na terenach należących do ośrodków na Przylądku Bon i w Susie nie jest to mile widziane.

Oficjalne tereny kempingowe są w Nabel, Hammamet, Hammam Lif,Tuzar i Degache (w pobliżuTuzar). Domy noclegowe w Bizercie, Duz, Dżerbie i Tuzar mają także miejsca przeznaczone na rozbicie namiotu. Również dwa hotele w ośrodkach: Hotel Sidi Slim w Dżerbie i Hotel Samaris, na południe od Hammamet, mają pola kempingowe.

Schroniska młodzieżowe – Są tutaj dwa rodzaje schronisk – Auberges de Jeunesse, firmowana przez HI, i państwowe Maisons des Jeunes. Różnice między nimi są ogromne. Pod każdym względem poleca się Auberges de Jeunesse. Większość z nich ma najlepszą z możliwych lokalizację, jak na przykład przystosowany do celów turystycznych pałac w medynie w Tunisie oraz fascynujący stary funduk (zajazd) przy Houmt Souq w Dżerbie. Inne mieszczą się przy Remel Plagę nie opodal Bizerty, niedaleko plaży w Nabel i w Gabes.

Ogólnie płaci się około 3,5 D.T. za noc, śniadanie kosztuje 1 D.T., a inne posiłki po 3 D.T. Ich popularność sprawia, że w sezonie turystycznym można wykupić minimalny, trzydobowy limit noclegów.

Nie ma powodu podawać komukolwiek minimalnego limitu czasowego w Maison des Jeunes. Niemalże bez wyjątków (patrz: jeden z nich przy ‘Ain Draham) są to pozbawione piętna indywidualności betonowe mieszkania, charakterem przypominające wojskowe baraki. W takim też stylu są prowadzone. W każdym mieście jest przynajmniej jedno, zwykle zatłoczone, miejsce noclegowe tego typu. Z usług takich kompleksów korzystają najczęściej w czasie wakacji dzieci szkolne, a powodem, dla którego wspomina się o nich tutaj, jest przezorność – mogą się okazać ostatnią deską ratunku, jedyną w mieście nie wykraczającą poza możliwości kieszeni kwaterą.

Wszystkie liczą sobie 4 D.T. od łóżka. Śniadania podaje się tylko dla grup co najmniej dziesięcioosobowych.

Gdzieniegdzie idea Maisons des Jeunes ewoluowała do formy większej, zwanej Centres des Stages et Vacances – wakacyjnych kempingów, łączących dom noclegowy z polem kempingowym. Funkcjonują one na plaży przy Aghir w Dżerbie oraz w oazie Gabes. Opłaty za kemping wynoszą 2 D.T. od osoby i 500 milimów od namiotu. Można korzystać z gorącego prysznica i elektryczności.

Hotele – Hotele tunezyjskie są, ogólnie rzecz biorąc, czyste; mogą być najwyżej nieco zniszczone. Większość z nich objęta jest rządowym programem finansowym, stąd też mają najwyższe możliwe ceny.

Ceny obowiązujące w hotelach, których kategorię określa liczba gwiazdek – od jednej do pięciu, są wywieszone obok recepcji dlatego też zawsze można się zorientować, jakie są najwyższe opłaty.

Przed i po sezonie ceny mogą być przedmiotem negocjacji. Czasem podział hoteli na klasy robi wrażenie nonsensownego: znaleźć można doskonale utrzymany jednogwiazdkowy hotel, o wiele bardziej komfortowy, niż inny -zrujnowany, ale za to dwugwiazdkowy.

Na przykład w jednym z popularnych miejsc pobytu turystów – Hammamet, średnie ceny w szczytowym okresie sezonu dla każdej z kategorii hotelowych (a różnią się one znacznie w zależności od miasta) wynoszą: jednogwiazdkowy -jedynka/dwójka 17/25 D.T., łącznie ze śniadaniem (często wliczone w cenę pokoju); dwugwiazdkowy – 25/40 D.T. trzy gwiazdkowy – 33/ 50 D.T. czterogwiazdkowy – 60/100 D.T. pięciogwiazdkowy – 80/130 D.T.

Podane powyżej przykłady mogą sugerować, że znalezienie taniego miejsca do spania jest niemożliwe. Nie warto się jednak martwić na zapas, bo oprócz wymienionych jest jeszcze wiele hoteli niesklasyfikowanych, nieraz tańszych i bardziej wygodnych.

Hotele w obrębie medyny nie są zazwyczaj zaliczane do którejś z kategorii – zwykle skromnie wyposażone, często bez pryszniców. Płaci się za łóżko w pokoju wieloosobowym; ceny wahają się od 3,5 D.T. do 5 D.T. od osoby. Niektóre z nich to zupełnie przyzwoite tanie hoteliki, inne – brudne noclegownie.

W większości przypadków znaleźć można dobry, czysty pokój dwuosobowy za około 15 D.T., chociaż w lecie te najtańsze miejsca szybko się zapełniają i może się zdarzyć, że będzie niewielki wybór.

Hotelowe śniadanie nieomal zawsze składa się z kawy, bułki francuskiej, masła i dżemu. Od czasu do czasu „zjawia” się również rogalik.