AUTOSTOP
Podane tutaj informacje wyjaśniają jedynie, jak autostop funkcjonuje w Tunezji, nie są natomiast reklamą tego ekscytującego i szybkiego sposobu poruszania się. Chociaż wielu ludzi korzysta z autostopu, nie jest to bezpieczna forma podróży, stąd też podejmuje się ją zawsze na własne ryzyko. Kobiety nie powinny korzystać z autostopu beż towarzystwa jakiegoś mężczyzny.
Warunki do autostopowania są różne w różnych częściach kraju. Na południu jest łatwiej ze względu na o wiele większy ruch turystyczny – punkty wynajmu samochodów w Dżerbie i popularność trasy do Tuzar i w stronę Sahary. Czas oczekiwania na podwiezienie nie przekracza kilku godzin. Na północy ludzie mniej chętnie pomagają autostopowiczom, szczególnie w lecie, gdy kraj kipi nadmiarem turystów.
Zwykłym sposobem podróżowania pomiędzy małymi miastami jest „łapanie” louages; zwykle koszt przejazdu odpowiada opłacie autobusowej. Mając wątpliwości co do tej zasady lepiej sprawdzić przed skorzystaniem z podwiezienia, czy kierowca oczekuje zapłaty, czy nie. Można również przed wyruszeniem na tzw. „stopa” spróbować dowiedzieć się, ile za taką przysługę płacą mieszkańcy.
SPACERY
Większość obcokrajowców spełnia obowiązek obejścia miasta i rzucenia okiem na miejsca polecane w przewodniku. W lecie jednak, poza wczesnym rankiem, spacer ze względu na upał nie jest najlepszą formą relaksu.
PROM
W Tunezji działają dwie regularne linie promowe. Pierwsza łączy Sfaks z Wyspami Kerkenna, położonymi około 25 kilometrów od wybrzeża. W lecie odbywa się dziennie nawet osiem kursów, ale w zimie liczba ta spada do czterech. Podróż trwa od godziny do półtorej i kosztuje 500 milimów od osoby. Przewożąc samochód płaci się do 3,5 D.T., na dodatek, żeby zapewnić sobie odpłynięcie jeszcze tego samego ranka, trzeba ustawić się w kolejce na długo przed pierwszym kursem.
Druga linia łączy Dżorf na stałym lądzie z Adżim na wyspie Dżerba. Cała wycieczka trwa tylko parę minut, a kursy odbywają się przez całą dobę.
KOMUNIKACJA MIEJSKA
Zabudowa miast jest zwykle zwarta, tak że niemal wszędzie można dotrzeć pieszo. Kłopoty pojawiają się w lecie, gdy w ciągu dnia jest zbyt gorąco, by odbywać dłuższe spacery. W takim wypadku najlepszym rozwiązaniem są taksówki spotykane w każdym z większych miast kraju i rozsądnie tanie. W miejscowościach, gdzie nie ma taksówek, kursują camionette (półbagażówki), czarterowe lub obsługujące konkretną trasę. W niektórych miastach, jak Gabes, Humt Suk, Nabel i Tuzar, można wynająć powóz, nazywany przez Tunezyjczyków „hippornobiles”. Godzinna przejażdżka kosztuje co najmniej 5 D.T.
WYCIECZKI
Dla tych – którzy mogą przeznaczyć na wakacje jakąś rozsądną ilość czasu i nie lubią, gdy przestawia się ich z miejsca na miejsce jak stado owiec- wycieczki zorganizowane nie są atrakcyjną formą odpoczynku. Przemieszczając się autobusami turystycznymi lub samochodem z napędem na cztery koła (4 WD) można dotrzeć do każdego niemal miejsca w Tunezji. Oczekiwać należy cen: około 25 D.T. za półdniową wycieczkę, 40 do 45 D.T. za całodniową i około 70 D.T. dziennie za wycieczkę z zakwaterowaniem.
Największym biurem podróży na północy jest Carthage Tours oferująca różnorodne wycieczki – od pół dniowego zwiedzania Kartaginy po tygodniowe, luksusowe „włóczenie się” po całym kraju. Jedyna wycieczka, której odbycie, niezależnie od biura podróży, jest dość kłopotliwe (a więc warto z niej skorzystać), to zwiedzanie rzymskich zabytków w Dugga i Bulla Regia.
Saharyjskie safari samochodowe (samochody z napędem na cztery koła) czyli rozrywka, którą proponują biura Douz Voyages i Abdelmoula Voyages, trwają od ośmiu godzin do tygodnia. W programie wielu z nich jest też jazda na wielbłądzie i biwakowanie na pustyni. Z reguły to jedyna możliwość, by dotrzeć do niedostępnych innymi środkami lokomocji miejsc (z wyjątkiem setki innych samochodów 4 WD). Negatywną stroną takiej wyprawy jest niewygoda: zbyt wiele godzin w środku pustyni podskakuje się na fotelu w zatłoczonym pojeździe razem z dziesięcioma innymi turystami.